Een tropische schooldag breekt weer aan. Ik heb de schooltas van de kleine gepakt. Een fles water en een lunchbox gevuld met een gezond broodje kaas en een appel in de tas.
En op verzoek van haar juf Willemijn (groep 4 Obs Bijlmerhorst) ook het waterpistool – zonder water erin – ingepakt.
De juf had gezegd dat ze zelf nog duizend waterpistooltjes thuis had en dat ze die allemaal zou meenemen naar school, zo zei Laïla. De uitdaging staat, laat het watergevecht maar beginnen.
Ik zit op het terrasje van La Casa Edumbe (het stoepje voor ons huis onder de blauweregen) in het ochtendzonnetje van mijn cappuccino te genieten als de kleine met haar ontbijt en pistool ook buiten komt zitten.
En natuurlijk krijg ik de volle laag, ondanks mijn waarschuwingen om dat niet te doen! Na het opnieuw vullen van het waterpistool, eet de kleine haar broodje verder op en spuit rustig haar magazijn leeg, ruim naast mama.
C'est Moi: "Waarom schiet je niet op mama maar wel op mij?"
Laïla: "Jij bent speelszaam."
Mama Ozichi: "Papa is wat?"
Laila: "Hij is speelszaam."
Mama Ozichi: "Ze verzint het woord ter plekke."
Ondertussen poets ik mijn bril droog en schoon.
C'est Moi: "Ja …, maar ik vind het wel een mooi woord en een nog mooier compliment."
Koffie.
Komentáře