De kleine zit rustig aan de keukentafel te tekenen terwijl ik een broodje voor haar smeer. Dan zwaai ik opeens met het broodmes boven mijn hoofd en roep ‘aaaaargh!’. Ik doe alsof ik haar aanval als ik haar het bordje met smeersel aanreik. Geen kick. Ze tekent rustig door. Ik laat het broodmes maar zakken en zet het bordje met smeersel naast haar neer.
C’est Moi: “Vind je dat niet eng?”
Laïla: “Nee.”
C’est Moi: “Waarom niet?”
Laïla: “Daarom niet.”
C’est Moi: “Daarom niet?”
Laïla: “Ik ben gewoon dapper.”
Koffie.
Comments